سگ دوست عشایر و چوپانان
ما سگ را نجس می دانستیم و می دانیم
سگ اجازه ورود به سیاه چادر را نداشت
اجازه نزدیک شدن به محوطه تنور نانوایی، شیردوشگاه، چشمه آب و محل خشک کردن کشک را نداشت
اما نهایت احترام برایش قائل بودیم
با محیت صدایش می زدیم
خوراکش از بهترین آرد جو تهیه و برایش در بادگیرترین محل ییلاق سایبان می ساختیم
با بستری از خاک نرم
اما همیشه این احترام دوطرفه نبود
گاهی بعضی ها وسواسی حتی تحمل عبور سگ از کنارشان را نداشتند پرخاش بود و سنگ پراکنی
گاهی هم بعضی سگ ها رعایت احترام همه بخصوص غریبه ها را نداشتند و حمله بود
گاز گرفتن و زخم و پاره شدن لباس
یک سگ هیکل درشت "سوکلاچ" نام داشت که بزرگ و کوچک ییلاق از او حساب می بردند و سابقه بدی از حمله به افراد و حتی زخمی کردن داشت
هر تازه وارد هشدار می گرفت که به نزدیک این سگ نیمه وحشی نرود
دخترم حدود 22 ماهه بود که با مادرش برای چند روزی به ییلاق رفته بودند
روز دوم با غفلت بزرگترها پابرهنه از سیاچادر بیرون می رود
زن همسایه شرح می داد که در سکوت ظهر ییلاق چند بار صدای زوزه منقطع سگ و صدای کوبشی او را کنجکاو می کند که تا لبه سیاچادر را کنار زند
صحنه سخت دلشوره برانگیز
دخترم بر روی سگ خم شده با یک دست بر پشت سگ تکیه و با دست دیگر سنگی درشت بر سرش می کوبد
سگ سر خود را می دزدد تا از ضربه های سنگ در امان بماند اماحرکت نمی کند که حرکتش مساوی با سقوط دخترم در سرازیری سنگ و خار و خاشاک
نفس ها در سینه حبس می شود تا یکی دخترم را بغل
- ۹۹/۰۳/۰۸